OBEC KRAVAŘE

Dla nas jest to zbyt miły
 

  Wybierz język
  
  Spis treści

Atrakcje

Początkowo gotycki kościół pw. Narodzenia Maryi Panny, wzmiankowany w 1384 roku, należy do zabytków historycznych Kravař. W 1646 roku zniszczył go pożar, po czym został odbudowany w 1650 roku. Niektóre jego obecne cechy nadano mu w trakcie barokowej przebudowy w latach 1744–1749, jednak wiele z barokowych elementów uproszczono w czasie remontu po drugim największym pożarze Kravař w 1860 roku. Kościół ma jedną nawę, zaoblone narożniki, a ściany podzielone pilastrami. W zachodniej części znajduje się rokokowy chór ze zdobieniami snycerskimi oparty na dwóch filarach. Organy wykonał mistrz J. J. Wohl w 1748 roku. Oratoria umieszczone są na segmentowych łukach. Wyposażenie jest częściowo wczesnobarokowe, częściowo pochodzi z drugiej połowy XVIII wieku. Dawny ołtarzowy obraz Maryi Panny znajduje się w prezbiterium, na głównym ołtarzu znajduje się teraz obraz Maryi Panny Passawskiej z rzeźbami św. Jana Chrzciciela, św. Józefa i wczesnobarokowymi rzeźbami proroków wykonanymi przez drezdeńskiego nadwornego malarza Benedykta Kerna. Ambona z płaskorzeźbami ewangelistów jest rokokowa. Ciekawa jest także znajdująca się na zewnątrz kaplica cmentarna Maryi Panny Wspomożenia Wiernych z kamienną amboną z 1750 roku.

kościół pw. Narodzenia Maryi Panny


Vísecká rychta
Piękna i monumentalna budowla jest największym mieszkalnym drewnianym budynkiem na naszych ziemiach. Obecnie prezentowana jest tam zamiejscowa ekspozycja czeskolipskiego powiatowego muzeum krajoznawczego, poświęcona architekturze ludowej północnych Czech. Dawniej mieścił się tam urząd wójta gminy [czes. rychta] Víska, małej wioseczki, oddzielonej tylko Potokiem Bobří od Kravařów, z którymi Víska stopniowo się łączyła i w połowie XIX wieku została administracyjnie do nich przyłączona. Przez cały okres, który udokumentowany jest pisemnymi źródłami, czyli od początku XVI wieku, tutejsze gospodarstwo należało do rodziny Kernów, zamożnych chłopów, którzy niemal dziedzicznie piastowali w Vísce funkcję wójta. Kernovie posiadali rozległe pola obsiane zbożem, hodowali konie, bydło, owce, ich chmielarnie należały do największych w okolicy. To w znaczny sposób wpłynęło także na kształt i rozmiary domu, który wójt Václav Kern zbudował w 1797 roku. Jego dom jest przykładem dominującego stuletniego rozwoju architektury drewnianej w jego końcowej fazie, gdy urzędy centralne swoimi "ogniowymi patentami" przekonywały do zaprzestania budowy drewnianych domów w miastach i na wsiach. Rozwój gospodarczy i społeczny wsi prowadził do wzrostu zamożności niektórych mieszkańców, a rozluźnienie przepisów cechowych umożliwiło powiększenie się grupy ludowych cieśli, murarzy i kamieniarzy. Wszystko to stworzyło przesłanki do osiągnięcia niebywałego poziomu remontowanych lub nowo budowanych wówczas budynków. Architektura ludowa zaczyna odchodzić coraz bardziej od dawnej funkcjonalnej prostoty i kładzie nacisk nie tylko na walory praktyczne, ale także na estetykę. Víseckie wójtostwo [Vísecká rychta] ponadto wybija się ponadprzeciętnymi rozmiarami, które wynikały z potrzeb zarówno urzędu wójta, jak i stosunkowo dużego gospodarstwa, przede wszystkim z ponadprzeciętnej wielkości uprawy chmielu, którego suszenie wymagało nie tylko pięciu komór na piętrze, ale także trzykondygnacyjnego strychu. Sztuka nadania proporcji temu monumentalnemu obiektowi oraz szlachetność i wyważenie rzeźbionych dekoracji szczytu, ganku, przysłupów i elementów kamieniarskich na obudowie budzi do dnia dzisiejszego podziw i szacunek.

Vísecká rychta